zaterdag 30 juni 2012
De feria van Málaga
Hola vrienden en vriendinnen,
10 Augustus is het weer zover, dan begint de feria van Malaga. Afgelopen week is de poster voor 2012 bekend gemaakt.
Oefen je Spaans en lees er meer over: Poster
Saludos,
Sjef Bexkens
maandag 18 juni 2012
Spaanse taal & cultuur - Spaanse stierengevechten
Het stierenvechten maakt deel uit van de Spaanse cultuur. Een stierengevecht wordt niet
gezien als een sport, maar het heeft voor de spanjaaren het karakter van een artistieke
uitvoering waarbij menselijke superioriteit over het dier en de dood wordt vertoond.
Catalonië is per 28 juli 2010 de eerst Spaanse regio (op het vaste land) die het stierenvechten
heeft verboden. Het verbod ging in op 1 januari 2012, maar aangezien er in het winterseizoen
geen stierengevechten zijn, was het laatste gevecht in september 2011.
Ik als niet Spaanse was eens geweest naar een rondleiding bij de stierenvechtarena
in Madrid. Als leek wist ik eigenlijk niks van het gevecht af en na een Spaans gesproken
rondleiding was ik ook niet heel veel wijzer, maar ach, ik had de arena gezien en een foto met
de ´doeken´ (capote) die ze altijd vast hebben.
Bij mijn volgende bezoek aan Madrid was er iemand uit mijn groep die graag naar een
stierengevecht wilde. Amper nagedacht riep ik ´ik ga wel met je mee´, de rest was er stellig van
overtuigd dat het niets voor hen zou zijn. Het leek me wel gaaf, eens te zien hoe het nou in z´n
werk gaat en zeker omdat ik die rondleiding had gehad in de arena in Madrid.
Ik wist al wel dat ik problemen zou krijgen met twee vriendinnetjes die er sterk op tegen zijn!
Maar dat was een probleem voor later. Eerst maar kaarten regelen! Er zit een verschil in
prijs voor verschillende ringen, ook zijn de kaarten voor de zonzijde een stuk goedkoper dan
wanneer je een kaartje koopt voor de schaduwkant.
Eenmaal op de tribune begon ik me toch af te vragen waar ik aan was begonnen. Het
begin was mooi, een soort van eretochtje door de arena met paarden, toreros (picadores,
banderilleros en matadores; ik had nog geen idee wie nou wie was en wie wat zou gaan doen.)
Hier was nog geen stier te bekennen, alles nog lief en aardig. Prima om naar te kijken dus!
Maar dan: de stier wordt binnengeroepen en de picadores op hun paard betreden de arena.
De stier wordt uitgedaagd om het paard aan te vallen maar op dat moment duwt de picador
een lans in de nek van de stier, om de bloedtoevoer naar de zware nekspier te stoppen, zodat
de stier zijn kop niet meer omhoog kan krijgen. Heel zielig! Ook voor de paarden, die zijn
geblindoekt en hebben een harnas om beschermd te blijven tegen de aanvallen van de stier.
De fase daarna is wat spannender. De ´banderillero´ heeft twee ´banderilla´s´ (stokken) in zijn
handen die hij probeert te steken in de nekspier van de stier. Deze stokken zijn ongeveer een
armlengte lang en hebben weerhaken aan het einde. Als de banderillero verkeerd steekt of
verkeerd beweegt heeft de stier kans deze persoon aan te vallen.
Ik was bij dat deel duidelijk voor de stier en heel wat mensen met mij ook! Elke avond worden
er 6 stieren gedood en helaas ging het maar 1 keer bijna fout. Terwijl de stier de banderillo
probeerde aan te vallen kwamen er allemaal mannetjes met capotes aanlopen om de stier
af te leiden. De banderillo kon niet meer zelf opstaan dus werd door zijn collegas de arena
uitgedragen. Er is een plaats voor de ´medico´, dus de banderillo is gelijk naar de dokter
gebracht. Verder hebben we niet meer gezien hoe het met hem is afgelopen.
Nog steeds wist ik niet hoe het nou precies in zijn werk zou gaan met zo´n gevecht en wat
de volgorde en procedure was van het doden van de stier. Het hele tafereel mag niet langer
duren dan 20 minuten.. Persoonlijk vind ik dat de stier met 5 minuten al lang genoeg heeft
geleden.
Bij het laatste deel komt de matador pas met die capotes, die roze en rode doeken die bij het
stierenvechten horen. Ze zeggen dat de stier kleurenblind is, het is dus niet de kleuren die hem
gek maakt maar het bewegen van de doeken irriteert de stier waardoor hij agresief wordt.
Dit is echt een vreselijk deel van het gevecht. De matador maakt de stier, die al afgezwakt is,
nog gekker dan hij al was. Ondertussen verwisseld de matador zijn zwaard en met dit zwaard
zou hij de doodssteek moeten maken. Hier heb ik de eerste keer helaas naar gekeken.. In dat
geval niet vervelend dat mijn ogen niet perfect zijn, maar helaas toch goed genoeg om haarfijn
mee te krijgen wat er had plaatsgevonden.
Een meisje achter mij begon te huilen en ook ik zat met tranen in mijn ogen te kijken naar de
gebeurtenis. Het is zo oneerlijk dat de stier niks kan inbrengen in het gevecht en hoe dan ook
gedood wordt..
Ik was redelijk van slag toen ik de arena weer verliet en snapte dondersgoed waarom de rest
niet mee wilde. Misschien als ik er van te voren wat beter over had gedacht dan was ik niet
gegaan. Aan de andere kant vind ik toch dat je het een keer meegemaakt moet hebben. Ik ben
straks 9 maanden in Spanje geweest, heb zoveel gewoontes meegemaakt, dit is er toch 1 van...
Lizzie Lommerse
gezien als een sport, maar het heeft voor de spanjaaren het karakter van een artistieke
uitvoering waarbij menselijke superioriteit over het dier en de dood wordt vertoond.
Catalonië is per 28 juli 2010 de eerst Spaanse regio (op het vaste land) die het stierenvechten
heeft verboden. Het verbod ging in op 1 januari 2012, maar aangezien er in het winterseizoen
geen stierengevechten zijn, was het laatste gevecht in september 2011.
Ik als niet Spaanse was eens geweest naar een rondleiding bij de stierenvechtarena
in Madrid. Als leek wist ik eigenlijk niks van het gevecht af en na een Spaans gesproken
rondleiding was ik ook niet heel veel wijzer, maar ach, ik had de arena gezien en een foto met
de ´doeken´ (capote) die ze altijd vast hebben.
Bij mijn volgende bezoek aan Madrid was er iemand uit mijn groep die graag naar een
stierengevecht wilde. Amper nagedacht riep ik ´ik ga wel met je mee´, de rest was er stellig van
overtuigd dat het niets voor hen zou zijn. Het leek me wel gaaf, eens te zien hoe het nou in z´n
werk gaat en zeker omdat ik die rondleiding had gehad in de arena in Madrid.
Ik wist al wel dat ik problemen zou krijgen met twee vriendinnetjes die er sterk op tegen zijn!
Maar dat was een probleem voor later. Eerst maar kaarten regelen! Er zit een verschil in
prijs voor verschillende ringen, ook zijn de kaarten voor de zonzijde een stuk goedkoper dan
wanneer je een kaartje koopt voor de schaduwkant.
Eenmaal op de tribune begon ik me toch af te vragen waar ik aan was begonnen. Het
begin was mooi, een soort van eretochtje door de arena met paarden, toreros (picadores,
banderilleros en matadores; ik had nog geen idee wie nou wie was en wie wat zou gaan doen.)
Hier was nog geen stier te bekennen, alles nog lief en aardig. Prima om naar te kijken dus!
Maar dan: de stier wordt binnengeroepen en de picadores op hun paard betreden de arena.
De stier wordt uitgedaagd om het paard aan te vallen maar op dat moment duwt de picador
een lans in de nek van de stier, om de bloedtoevoer naar de zware nekspier te stoppen, zodat
de stier zijn kop niet meer omhoog kan krijgen. Heel zielig! Ook voor de paarden, die zijn
geblindoekt en hebben een harnas om beschermd te blijven tegen de aanvallen van de stier.
De fase daarna is wat spannender. De ´banderillero´ heeft twee ´banderilla´s´ (stokken) in zijn
handen die hij probeert te steken in de nekspier van de stier. Deze stokken zijn ongeveer een
armlengte lang en hebben weerhaken aan het einde. Als de banderillero verkeerd steekt of
verkeerd beweegt heeft de stier kans deze persoon aan te vallen.
Ik was bij dat deel duidelijk voor de stier en heel wat mensen met mij ook! Elke avond worden
er 6 stieren gedood en helaas ging het maar 1 keer bijna fout. Terwijl de stier de banderillo
probeerde aan te vallen kwamen er allemaal mannetjes met capotes aanlopen om de stier
af te leiden. De banderillo kon niet meer zelf opstaan dus werd door zijn collegas de arena
uitgedragen. Er is een plaats voor de ´medico´, dus de banderillo is gelijk naar de dokter
gebracht. Verder hebben we niet meer gezien hoe het met hem is afgelopen.
Nog steeds wist ik niet hoe het nou precies in zijn werk zou gaan met zo´n gevecht en wat
de volgorde en procedure was van het doden van de stier. Het hele tafereel mag niet langer
duren dan 20 minuten.. Persoonlijk vind ik dat de stier met 5 minuten al lang genoeg heeft
geleden.
Bij het laatste deel komt de matador pas met die capotes, die roze en rode doeken die bij het
stierenvechten horen. Ze zeggen dat de stier kleurenblind is, het is dus niet de kleuren die hem
gek maakt maar het bewegen van de doeken irriteert de stier waardoor hij agresief wordt.
Dit is echt een vreselijk deel van het gevecht. De matador maakt de stier, die al afgezwakt is,
nog gekker dan hij al was. Ondertussen verwisseld de matador zijn zwaard en met dit zwaard
zou hij de doodssteek moeten maken. Hier heb ik de eerste keer helaas naar gekeken.. In dat
geval niet vervelend dat mijn ogen niet perfect zijn, maar helaas toch goed genoeg om haarfijn
mee te krijgen wat er had plaatsgevonden.
Een meisje achter mij begon te huilen en ook ik zat met tranen in mijn ogen te kijken naar de
gebeurtenis. Het is zo oneerlijk dat de stier niks kan inbrengen in het gevecht en hoe dan ook
gedood wordt..
Ik was redelijk van slag toen ik de arena weer verliet en snapte dondersgoed waarom de rest
niet mee wilde. Misschien als ik er van te voren wat beter over had gedacht dan was ik niet
gegaan. Aan de andere kant vind ik toch dat je het een keer meegemaakt moet hebben. Ik ben
straks 9 maanden in Spanje geweest, heb zoveel gewoontes meegemaakt, dit is er toch 1 van...
Lizzie Lommerse
donderdag 7 juni 2012
¡Mi vida en Málaga!
Ik ben hier nu 4 maanden en mijn Spaanse leventje bevalt mij
prima! Ik loop stage bij Malaga ¡Sí! en de eerste dag dat ik op
mijn werk kwam had ik de eerste Spaanse gewoonte al door. Iedereen
die ik leerde kennen, drukte direct 2 zoenen op mijn wangen. Aan het
begin vond ik dit erg raar maar na een tijdje vond ik het eigenlijk
een hele leuke gewoonte! Veel minder stijf dan die hand die we altijd
in Nederland geven.De eerste keer dat ik uit eten ging in Spanje ging ook iets anders dan in Nederland. Wij, als echte Nederlanders eten natuurlijk rond een uurtje of 6 en daarom was 7 uur voor mij al vrij laat! Aangekomen in het restaurant bleken wij de eerste te zijn en kwamen de Spanjaarden pas rond een uurtje of 9 aanzetten. Alles gaat heerlijk op een rustig tempo waar ik me eerst ontzettend aan ergerde maar waar ik na een paar weken ook wel aan gewend was. Je kan gerust een hele dag op een terras zitten met 1 drankje zonder weggekeken te worden door de bediening. Heerlijk vond ik dit!
Alles in Spanje gaat een stuk langzamer dan dat we in Nederland gewend zijn, zo ook het loop tempo. Om eerlijk te zijn ben ik hier na 4 maanden nog steeds niet aan gewend. Er is ook vaak genoeg aan mij gevraagd of ik haast had en waarom ik zo ontzettend snel liep. De mensen hier houden ontzettend van lekker slenteren en ondertussen genieten ze van het weer en kletsen ze gezellig. Ik denk dat deze gewoonte nooit in Nederland zou kunnen komen aangezien bijna alles om de tijd draait.
Ik vind het tranquilo leven wat ze hier leiden heerlijk en we zouden er als Nederlanders nog iets van kunnen leren! Meer genieten van alles wat er om je heen gebeurt en minder de hele dag proberen overal snel te komen!
Janneke
Foto van: sebd_ch
maandag 4 juni 2012
Het is zomer in Malaga!
Eindelijk is het weer zover! Na een korte en milde winter, zoals gebruikelijk, is het nu tot eind september weer volop zomer. We kunnen na het werk weer naar het strand, we kunnen in de weekenden weer lekker luieren in de zon, we kunnen ´s avonds nog steeds op onze slippers een drankje gaan doen, de ventilatoren kunnen ´s nachts weer aan, dag en nacht zijn er weer mensen op straat te vinden en voor we het weten is het weer San Juan en begint de feria van Málaga. Dit is de tijd van het jaar waar iedereen heel de dag buiten is, waar de zon pas rond tien uur onder gaat, waar restaurants meer tafels buiten hebben staan dan binnen en waar je alleen maar gebruinde mensen op straat ziet. Kortom, de zomer waar wij in Nederland alleen maar van kunnen dromen...
.JPG)
Abonneren op:
Posts (Atom)